کیفیت که باشد، مشتری مارا پیدا خواهد کرد

دیروز که از کنار تابلوفروشی می‌گذشتم، ایستادم و به تابلو‌ها خیره شدم.
تابلوهای فانتزی روی زمین به دیوار تکیه‌داده شده بودند و تابلو فرش‌ها هم روی دیوار آویزان بودند.
آینده‌های بزرگ و کوچک و فانتزی و ساده، همه در مقابلِ مغازه صف داده شده بودند.
فضای داخل از بیرون مشخص بود.
پیرزنی روی صندلی نشسته بود و به بیرون نگاه می‌کرد.
مردی با چشم‌های درشت آبی که در انتهای مغازه مشغول بریدن چوبی بود، من را دید و از همان‌جا داد زد و گفت: 《بفرمایید خانم، در خدمتم.》
گفتم فقط نگاه می‌کنم. اما مرد رفت داخل و چندین تابلوی دیگر با خودش بیرون آورد.
آنها را کنار هم چید و گفت: 《بازم هست، بازم هست، بازم هست، بازم هست،》
می‌خواستم بگویم خودم دارم می‌بینم که هست، پس لازم به تکرارش نیست، اما چیزی نگفتم.
دوباره به داخل مغازه رفت و چند تابلوی دیگر هم آورد و همان‌طور که آنها را به من نشان می‌داد به همکارش گفت: 《حسین بقیه تابلوهارو هم برای خانم بیار تا نگاه کنه. ببینید خانم، چه تنوعی دارن، بازم هست، بازم هست.》
من بدم نمی‌آمد دیگر تابلوها را ببینم. انگار برای خرید تابلو رفته بودم.
هر چه تابلو در مغازه داشتند، نشانم دادند.
من بین همه‌شان یکی را انتخاب کردم و خریدم.
در انتها که می‌خواستم از مغازه بیرون بیایم، فروشنده با آن چشم‌های درشتِ آبی به من نگاه کرد و گفت: 《حالا دیدید، دیدید که من چه کاسب‌کار ماهری‌ام، دیدید چطوری شما را که قصد خرید نداشتید وادار به خرید تابلو کردم.》
از حرفش حسابی جا خوردم. راست می‌گفت و نمی‌دانم چطور متوجه شده بود که قصد خرید ندارم. اما بعد که فکر کردم دیدم تجربه او را تا این حد حرفه‌ای کرده که از دور مشتری را خوب بشناسد. او یاد گرفته بود چطور جنس خودش را به مشتری بفروشد. این خودش یک‌ هنر است و با یکی‌دوروزه به دست نمی‌آید.
با خودم گفتم در نوشتن هم چنین روشی وجود دارد و برای همه قابل اجرا است.
باید مشتری مداری را یاد بگیریم و سلیقه‌ی مشتری‌های‌مان را بشناسیم.
نکته‌ی مهم دیگر این است که اگر چیزی که می‌نویسیم خوب باشد، بالاخره یکی از درِ مغازه‌مان گذر می‌کند و نگاهی به محصولِ ما می‌اندازد و ممکن است چشمش آن را بگیرد و برای عمری مشتری‌مان بشود.
مهم این است که از ندیده شدن نترسیم. کیفیت که باشد، مشتری ما را در هر سوراخی که باشیم پیدا خواهد کرد و کیفیت هم با کارکردن مداوم به‌دست می‌آید.