وقتی می‌خواهم برای یک روز هم که شده خودم را به آن راه بزنم و از نوشتن دور بمانم، می‌بینم باز هم بی‌فایده‌ست و در هر ساعت که می‌گذرد چندین بار به نوشتن و اینکه امروز چیزی ننوشتم، فکر می‌کنم.
در واقع مثلِ یک نیاز واجب شده که حتی اگر بخواهم، نمی‌توانم از نوشتن دور بمانم.
نه تنها در نوشتن چنین احساسی دارم، بلکه در مطالعه هم این نیاز را در خودم حس می‌کنم و هر دوی این‌ها مکمل همدیگر هستند و اگر طولانی مدت به این دو نیاز توجه کامل بکنم، می‌توانم به موفقیتم امیدوار باشم.
آخرین دیدگاه‌ها