در خیابان از کنارِ زنی با دخترِ جوانی می‌گذشتم که شنیدم دختره به مادرش می‌گفت: 《من خجالت می‌کشم بگم، اصلن زشته خودتون ازش بپرسید.》
مادر دختر نچی کرد و گفت: 《 زشت نپرسیدنه و  بی‌توجهی به خواسته‌ی قلبیمونه.》
به جمله‌اش خوب فکر کردم و بارها با خودم تکرار کردم: زشت پاسخ ندادن به خواسته‌های‌مان است، نه پرسیدن سوآلی یا انجام دادنِ کاری که فکر می‌کنیم ممکن است دیگران نپسندند.
خیلی وقت‌ها چون فکر می‌کنیم شاید دیگران ما را بد قضاوت کنند، از انجام کارهایی که دلم‌مان می‌خواهد خودداری می‌نماییم؛ اما این اشتباه است و برای انجام هیچ کاری به تایید دیگران نیازی نیست و در اکثر مواقع حتی وقتی کارمان درست هم است، کم‌تر کسی تایید می‌کند.
آدم‌ها در هر چیزی ایرادی می‌یابند و چون فکر می‌کنند درست است، اصرار دارند این را به دیگران هم بقبولانند.
خواسته‌های قلبی‌مان مهم‌تر از قضاوت و نظر دیگران است.
هیچ‌کس کم‌بودی‌های درون‌مان را نمی‌بیند.