وقتی از خودم فاصله می‌گیریم و از زوایای دیگری به خودم نگاه می‌کنم، حس می‌کنم یک کتاب هستم که نیمی از آن خوب و نیمی از آن بد است. این تشبیه کتاب که نیمی بد و نیمی خوب، برای همه‌ی آدم‌ها گزینه‌ی مناسبی است. چون هیچ کس کامل و بی‌نقص نیست و هیچ کس هم بد مطلق نیست.
با خودم فکر کردم اگر بتوانم با همان نیمه‌ی مثبتم برای آدم‌ها موثر واقع شوم، خیلی ایده‌آل است؛ اینکه بتوانم هر چند کم، اما برای دیگران مفید باشم.
لازم نیست کار شاخی کنم و به خودم سخت بگیرم و هزینه‌های کلانی بپردازم، همین که گوشه‌ی کوچکی از چیزهایی که بلد هستم و فکر می‌کنم برای دیگران هم مفید خواهند بود را یاد بدهم، کافی است.
مفید بودن هم یعنی آموخته‌های خودمان را به دیگران منتقل کنیم.