گاهی با خودم عهد می‌بندم که از همه‌ی توانم برای رفعِ نقطه‌ضعف‌هایی که دارم استفاده کنم؛ اما انقدر درگیر دغدغه‌های روزمرگی می‌شوم که به‌کل فراموشم می‌شود که می‌خواستم روی چه چیزی تمرکز کنم و کدام نقطه‌ضعف را برطرف کنم.
برای همین بعضی از این نقطه‌ضعف‌ها برای مدت طولانی‌ای در من باقی می‌مانند و حتی شاید عمری کنار من باشند.
افرادِ زیادی مثل من هستند و به جای برطرف کردنِ ایرادهای اساسی‌ای که در وجود‌شان است، از آنها فرار می‌کنند و مدام مجبور می‌شوند در زندگی با آنها روبه‌رو شوند.
کم‌کم بعضی از این نقطه‌ضعف‌ها در ما به عادت تبدیل می‌گردند که کنار گذاشتن‌شان هم با گذشت زمان سخت می‌شود.
انسان وقتی در توسعه و رشد شخصیِ خود موفق عمل می‌کند که ضعف‌هایش را بشناسد و آنها را رفع سازد.